Ik had verwacht dat God in je hoofd zou dicteren met galm, naam, toenaam, bevel enzovoort. Maar ik heb gemerkt dat God niet zo werkt. Hoe dan wel?
In het algemeen werkt God nooit in woede tot woede, maar veeleer in rust. En ook werkt God vooraf dus eigenlijk niet op een beladen of kritisch moment. Dat is mijn ervaring tenminste. Geen haastig impuls handelen en geen emotionele handeling.
Meer specifiek zou ik de woorden van God omschrijven als een warmwater bron die opbubbelt vanbinnen in je gedachten tot fontein of geiser zelfs. Enerzijds in woorden en zinnen, anderzijds met instructies. Instructies omtrent hoe, wanneer je de woorden mag brengen en aan wie.
De boodschap loopt ver vooruit op wat er te gebeuren staat zelfs zonder specifiek dat je weet dat eea te gebeuren staat precies en in de boodschap zelf kan eea ook verhuld zijn. De woorden zijn geen dictaat van God zoals "schrijf dit op en dit zegt God", maar het lijkt een verhaal dat zich afspeelt in jezelf alsof je het beschrijft.
Ik weet dat God zo werkt en specifiek vanwege 2 gebeurtenissen:
1. Philipsman-verhaal 4 dagen vooraf
2. Facebookman-verhaal 1 dag vooraf
Bij de Philipsman (2005?) gaf God me plots die opborrelende woorden op een maandag. Dus ik weet hoe het voelt om de woorden te krijgen. En ook hoe verwarrend ze voor jezelf zijn want eea moet nog gaan gebeuren. Is eea wel te vertrouwen of verzin je het zelf???
Ik durfde de Philipsman de korte maar hevige boodschap die maandag niet te brengen en zag ook onvoldoende aanleiding, maar vrijdag zat ik zo klem en in problemen zonder hem iets misdaan te hebben dat ik niet anders kon dan hem alsnog de woorden van God te brengen wat ik per mail deed.
Ik schreef hem: "ik kreeg een boodschap voor jou op maandag van "de Heer der Heerscharen" (geciteerd), maar ik durfde hem niet te brengen en zag er ook geen aanleiding toe. Maar vandaag kwam ik door jou zo naar klem te zitten dat ik geen andere keuze meer heb dan je de boodschap alsnog te brengen nu.
Dit zegt de Heer der Heerscharen tegen jou: "beschadig mijn tempel en jouw huis zal omvallen!".
Vervolgens verzond ik de mail en kort daarna kreeg ik van hem het volgende antwoord.
Hij had samengespannen tegen mij met een vrouw die bij een officiële instantie werkt en zij had hem min of meer opgedragen om mij zo gemeen te behandelen en klem te zetten. Hij had haar mail daartoe als bijlage meegezonden. Hij trok zich hierbij terug uit het gebeuren waarin hij mij zou begeleiden en sprak uit dat hij niet meer voor mij/met mij wilde werken; dat onze werkrelatie dus ook meteen zou eindigen, kostenloos.
Deze Philipsman zo bleek mij vele jaren later uit een lokaal krantenartikel had notabene sterk evangelische ouders gehad, maar was totaal afgehaakt qua geloof (artikel) en had zich in de andere hoek geplaatst vermoed ik. Toch begreep hij onmiddellijk hoe serieus de kwestie genomen moest worden!
De vrouw van de officiële instantie trok zich compleet terug en werd verder door haar instantie geheel beschermd en uit zicht gehouden. Noch met haar noch met de instantie kreeg ik meer te maken dat jaar.
2. De Facebookman (2025)
In een Facebookgroep sprak een persoon zich ongevraagd extreem uit tegen God en gaf aan agnost te zijn. Dat iemand niet in God gelooft, is tot daaraan toe, maar hij beledigde God, bespotte God, sprak vol haat en minachting over God. Vreemd voor iemand die niet gelooft in God toch? En ook erg onnodig dan...
Opeens borrelen woorden in mij op zoals ik ook had meegemaakt met de Philipsman. Warmwater bubbels die opspuiten tot een fontein en geiser in dit geval. In dit geval niet 1 zin, maar een kort verhaal dat ik moest onthouden, citeren en alleen mocht sturen als er weer een comment zou volgen!
Je begrijpt ik was zeer zenuwachtig over die komende comment zeker ook omdat ik al wist wat mij gegeven was om hem te antwoorden. Een antwoord dat niet mis was wat me ook zenuwen en twijfels gaf. En toen kwam zijn comment:
Hij spotte wederom met God en zond een illustratie van de Simpsons mee dat eigenlijk weergaf 'dat hoewel hij zeer lelijk en onverstandig bezig was: God kon er toch sh*t aan doen!'. En toen begreep ik dat God ingreep via de woorden die Hij mij gaf al voor hij zijn comment inzond naar mij!
De boodschap begon met de aansporing om zijn familie en vrienden te vertellen -met onze Facebook chat als verwijzing - dat zijn leven zoals hij en zij het kenden op korte termijn tot een einde zou gaan komen. Vervolgens zeer inhoudelijk het waarom: vanwege de totale minachting, haat, spot en kwade woorden die hij over God -de Schepper van alles- had uitgesproken. Eindigend met de wens dat wellicht zijn familie en vrienden hierdoor tot redding zouden kunnen gaan komen.
Ik begreep dat zijn laatste comment "He (God) can't do shit!" op deze wijze werd beantwoord door God Zelf.
Nou is een profetie pas officieel een profetie voor de omstanders als ie uitkomt. Maar hoe de woorden ervan tot stand kwamen en de instructie "pas na zijn evt comment" en dat die comment ook kwam en verklaarde waarom ik überhaupt iets moest schrijven maakte het voor mij bij voorbaat meer dan betrouwbaar genoeg!!!
Let wel: ik weet niet wat die boosaardige persoon te wachten staat. Of hij sterft, een alles veranderende ziekte of ongeval krijgt, zijn alles bepalende status of werk verliest of beiden? Ik weet totaal niet wat en ik wens hem ook niks toe dan wellicht een totale ommekeer als persoon en in gedrag. Alhoewel ik besef dat God in dit soort kwesties heel direct, helder en heel basic kan zijn.
God geeft meer dan profetieën alleen
Uit eigen ervaring weet ik dat God en Christus mbv God meer geven dan profetieën alleen. Onderwerpen en woorden die ik hier schrijf, de opmerkingen die ik als comments schrijf, de gebeden die ik spreek of in gedachten doe, waarschuwingen die ik hoor en ter harte neem, aansporingen die ik krijg en nog veel meer in mijn leven van iedere dag. En als ik eerlijk ben, vind ik die "dagelijkse zaken" voor mij persoonlijk veel belangrijker dan profetieën uitspreken/brengen, want die zijn vaak beladen en slecht nieuws voor een ander; ze worden ook doorgaans niet gewaardeerd.
Een laatste profetie ter illustratie
Zeer recentelijk bracht ik als comment een profetische boodschap waar ik zelf ook weer compleet van ondersteboven was, omdat ik m zelf niet meteen begreep. Het was gericht aan een kerk predikant die stichtelijk sprak over "dat je Jezus meer lief moest hebben dan je echtgenoot/echtgenote:
(* Laatste deel) "Wee u kerkleden! U verdiept u in trouw van het vlees, maar wat je geestelijk doet ingaan tot trouw hebben jullie verworpen. Wee u kerkleden!".
Deze trinitarische (of binitarische) kerk/kerkleden in kwestie geloven Christus in Joh17:3 en Joh14:1 niet dus zijn feitelijk antichrist en geestelijk ontrouw aan God YHWH Die een Geest is ondanks mooie stichtelijke kerkpraatjes...
Het was niet de eerste profetie die ik deze kerk en die ik dit kerklid bracht. Zij beseffen zeer waarschijnlijk niet dat het profetische comments betreft, maar vermoeden wellicht "rancuneus handelen" en gaan door als tevoren, terwijl ze echt wel doorhebben dat "de kloink factor" enorm is...
Mijn hoop is altijd dat ze tot inzicht komen en tot veranderd handelen. Ik weet echter ook dat de toehoorders me doorgaans zien als irritant en vijand. Dat maakt het niet makkelijk, verdrietig en eenzaam. Niet alleen vanwege wat mij/mijn Geestesgaven via hen ten deel valt, maar veel meer vanwege wat hen ten deel zal vallen. De waarheid is dat ik het liefst zoveel mogelijk geredde broers en zussen zie straks; dat niemand verloren zal gaan. God's Wil geschiedde.
*De totale profetie was veel langer maar voor de duidelijkheid ingekort voor dit verhaal.
God YHWH bestaat & werkt
Hereniging met God die Geest is
In Christus & werkeenheid met God
===============