Soms sta je voor moeilijke keuzes of volgen er nare of onzekere tijden. Gebeden lijken géén pasklare oplossingen te bieden. Of bidden lijkt bijna onmogelijk te worden; woorden komen niet, tegenzin om te gaan bidden of geblokkeerd raken vanbinnen. En dan ga je twijfelen, lijkt je geloof “dunner” te worden en weet je het even niet meer. Herkenbaar? Hopelijk helpt deze paper je op een praktische en persoonlijke wijze, zodat je die dalen kan aftoppen of omzetten in hersteld vertrouwen en bemoediging!
Geloofsomgeving reageert vaak hard
Als je hulp zoekt bij je geloofsomgeving vanwege afnemend geloof of zelfs een geloofscrisis krijg je al gauw moraliserende preken of Bijbelteksten op je afgeschoten, waarbij angst of twijfels dan volgens hen ‘ongeloof’ tonen en dus laakbaar gedrag is. Wat moet je nou met dergelijke reacties als je bijvoorbeeld groot verdriet hebt door vervolging of juist angstig bent daardoor of door het uitblijven van bescherming of Leiding gaat twijfelen aan GOD en Jezus? Dergelijke moraliserende uitingen doen dan alleen maar nog meer pijn en maken je geloofsdal nog groter wat je nog eenzamer en radelozer zal maken...
En wat als je daar ook nog eens bijkomt dat je zelf fouten maakte, misstappen beging of dingen hebt nagelaten, waardoor je in die geloofsproblemen kwam?! Dan wordt het allemaal al gauw afgedaan als ‘eigen schuld, dikke bult!’. Dat is als je daarover überhaupt wel durft te praten...
Eerlijk duurt het langst
De waarheid is echter dat iedereen van die pieken en dalen in het geloof kent. En ook dat evenzo iedereen fouten, misstappen en zonden begaat of dingen nalaat te doen. Iedereen! Dus erover zedenpreken of iemand om de oren slaan met Bijbelteksten is nogal oneerlijk dan, onpersoonlijk en onpraktisch. Juist eerlijk zijn over je eigen twijfels, problemen, zonden en verleden is dan op z’n plaats. Zo krijg je gelijkheid in communicatie, vergelijkbaarheid van problemen en in geloofszin groei je dan beiden en ook nog eens naar elkaar toe. Zo versterk je elkaar in geloofszin!
Dalen omzetten in normaal vertrouwen
Maar hoe nou zelf om te gaan met een geloofscrisis? Dat is best wel even moeilijk en heeft geduld, vasthoudendheid en tijd nodig. En dan boven alles in gebed, maar ook in de vorm van lezen uit je Bijbel (Psalmen!!).
Dagelijks gebed is dan echt nodig. Om te beginnen om vergeving te vragen waar je fouten of zonden de oorzaak zijn van je persoonlijke crisis. Bidt zo persoonlijk mogelijk; met al je gevoel, geweten en oprechtheid. Na deze aanhoudende verzoeken om vergeving kan je ook gaan vragen om hulp bij je geloofsproblemen en levensproblemen. Meestal gaan die twee problemen ‘hand in hand’ en versterken elkaar. Vraag GOD in Jezus naam of Jezus rechtstreeks die problemen te doorbreken en vraag daartoe hulp, bemoediging, leiding, wijsheid en Zegen. Tegelijkertijd is het belangrijk om juist dan ook GOD en Jezus te gaan lofprijzen. Juist als je verdriet, pijn, angst en onmacht in je leven hebt! Vertel ze hoe blij je met ze bent, hoezeer je ze nodig hebt, hoe blij je bent met het kruisoffer van Jezus, hoe heerlijk het is dat GOD ons Jezus zond. Hoe machtig GOD is en hoe geduldig en betrokken is met je. Bidt en zing alleen wat je echt meent en wat echt speelt in je hart en geloof!!
Als je teleurstelling, onmacht of verdriet oorzaak is van je dal in geloof realiseer je dan dat GOD daar niet primair de oorzaak van is, maar dat HIJ wel kan helpen, zaken kan ombuigen of je kan leiden op een andere weg dan waar jij op bent of voor gekozen hebt. Dus er zijn veel mogelijkheden om uit je teleurstelling, onmacht of verdriet te komen en zelfs om te groeien in geloof en blijdschap. Vraag altijd om vergeving van bitter, zoutloos of beschuldigend gedrag naar GOD toe en stop met dit gedrag voortaan. En besluit telkens als die gevoelens weer de kop opsteken en je sturen in herhaalgedrag om GOD te gaan danken, prijzen en HEM zelfs toe te gaan zingen! Prijs HEM, prijs ook Jezus. En betrek hen in alles wat je doet; zelfs al voordat je iets gaat doen. Vraag in gebed om hulp, wijsheid, inzicht, Zegen, bemoediging, enzovoort.
Ieder geloofsdal heeft geduld nodig, maar ook inzet en commitment. Even een gebedje en daarna verdergaan en het beter doen of nalaten brengt doorgaans niet bestendige verandering of verbetering.
Als vervolging, geweld of intimidatie oorzaak is van je geloofscrisis is rust, bemoediging en troost vinden erg belangrijk! Huilen is om te beginnen altijd goed. Zingen tot GOD of Jezus ook; zeker ook met lofprijzing en dank. Juist als de wereld het je moeilijk maakt of onmogelijk maakt. En zeker ook dat je in al je verdriet, pijn en ellende tot GOD in Jezus naam of tot Jezus rechtstreeks gaat of blijft bidden. Vertel hen wat er gebeurd is, leg al je pijn, verdriet, onmacht en onbegrip bij hen neer. Vraag om bemoediging, hulp, gezonden helpers, om troost, dat pijn weggaat, om genezing van wonden en om wijsheid van houding en gedrag.
Als nare gedachten of verdriet je overvallen: ga zingen of biddend zingen of bidden. Dat je dankbaar bent voor wat GOD je geeft, voor Zijn geduld, commitment en Zegen. Hoe liefdevol je hen vindt. Hoe blij je bent met het kruisoffer dat Jezus bracht voor jou en die ellende doorstond. Prijs Gods Almacht en dat HIJ ons Jezus zond daartoe. En blijf bidden. Wees eerlijk, open, direct en bidt vanuit je hart. Geef niet op, maar groei in vertrouwen en dank telkens weer als je merkt dat je gezegend wordt, geholpen wordt of bemoedigt wordt.
Een geloofsberg als oorzaak van een geloofscrisis?!?
Ja: ook dat is mogelijk – het gaat zo goed dat je door succes verblindt raakt, overmoedig wordt, arrogant wordt, gevoelloos wordt, enz. en daar opeens mee geconfronteerd wordt persoonlijk. Je dacht wellicht dat jij geweldig was, geweldig bezig was en dus heel gezegend was terecht. En daardoor vergat je dat beproevingen, lijden en ellende doorgaans alle Christenen ten deel valt... Zelfs binnen grote Zegen kan je leven dan heel gewoontjes, saai of sleur lijken te worden. En misschien zelfs burnout of depressie tot gevolg hebben (wat ook kan in een leven van verdriet en vervolging natuurlijk). Of onvrede en zelfmedelijden. Zo zit je jezelf in de weg, maar ook je geloof. En als je vervolgens je geloofsberg afzeilt, kan het opeens zeer hard gaan!
Ook hier is vergeving vragen nodig. Spreek uit waar je gezegend was en hoe fijn je dat vond. Dat je jezelf schaamt over je gebrek aan dankbaarheid qua gevoel of dat je vergat te danken. En vraag vergeving waar je mensen tekort deed. En probeer op je terugweg naar een normaal geloof juist wel te danken en te lofprijzen; en om oog en oor voor je naasten te houden. En ook hen te danken voor hulp en betrokkenheid. Zingen en je uiten in eenvoud is ook belangrijk. Geduld houden en standvastig blijven is als laatste ook hier geboden.
Alle Christenen valt beproeving, lijden en ellende ten deel; vroeger of later. Behalve dat je zo niet stilstaat in je geloof en geloofsgroei is het ook zo dat je bepaald wordt bij hoe jij bent in je dagelijks leven en nog meer hoe dat anders kan. Zo ben je een levend Christen en een goed voorbeeld voor andere Christenen. En wat je zelf hebt doorgemaakt kan je weer delen op persoonlijke wijze met andere Christenen in soortgelijke omstandigheden. Zo blijft het echt, oprecht en levend tot verandering voor Christenen. Zo ben jij tot bemoediging, hulp en troost op praktische wijze. Zo ben je er voor je Christen naaste.
Er zijn voor je naaste
Christen of perfect ?!
Bijbels geloof
