Er klinken steeds meer noodkreten over diersoorten, regenwouden en natuur die verdwijnen. Tegelijkertijd willen we allen mooie, grote huizen, geasfalteerde wegen, veel snelwegen en vliegen naar verre bestemmingen. Zit daar iets van een tegenstelling in of misschien toch niet geheel? Kan je in het klein en persoonlijk toch nog een groot verschil maken? En zo ja: is dat een christelijk streven dan?
Bang voor doodgaan of leven?!
Als je het leven kostbaar vindt, lijkt het voor de hand te liggen dat je angst voor doodgaan hebt. Andersom: als je leven steeds pijnlijker of moeilijker wordt dat je misschien naar de dood gaat verlangen. Een mix van beiden kan in theorie zelfs mogelijk zijn. Iets om je voor te schamen als je Christen bent? Of toch niet?
Evangelie uitdragen of liever complotten ontmaskeren?
Ja: we leven in de eindtijd. Velen volgen op diverse wijzen en georganiseerd de satan onder zijn diverse aliassen, verschijningen en organisaties/ondernemingsvormen. Maar wat moet je nu als Christen? Je storten op elke misleiding, groep en complot om je gelijk aan te tonen over dat de duivel en zijn organisaties echt bestaan? Of toch liever beginnen met het tonen van het Evangelie tot eeuwig leven met bijhorend geloof in 1 ware GOD en in 1 Here Jezus zoals Jezus zegt in Johannes 17:3 ? Een zoektocht door de Bijbel.
Abonneren op:
Posts (Atom)