Zonder vergeving gaat alles kapot...
Dat leven zonder vergeving ongezond is, blijkt al gauw, want dan blijf je hangen in boosheid, onbegrepenheid, onmacht, woede en verbittering zelfs als het verdriet al ver op de achtergrond is geraakt. Er ontstaat dan een soort van leegte die alles lijkt op te slokken. Dat heeft gevolgen voor je gezinsleven, voor functioneren op je werk, voor je gezondheid en in de omgang met vrienden en familie. Vaak gaat het alleen nog maar over ‘de genoegdoening’ in de vorm van wraak, veroordeling of andere boetedoening van die ander die gezocht wordt of bedacht wordt. Echter na die wraak of boetedoening is er aan de leegte en onmacht vaak niets verandert, maar is doorgaans wel het eigen leven en de leefwereld geheel verpest; evenals je karakter, emoties en hoe je daarmee (niet) omgaat... Ook daarom volgen vaak scheidingen, gebroken vriendschappen en opgesplitste families in het kielzog van deze ontwikkelingen. De onmin en onvergeeflijkheid zet zich zo voort en maakt alles kapot. Daarom is vergeven en leren vergeven zo belangrijk!
Pijn van het moment regeert
Waarom vergeven zo moeilijk is? Omdat de ontstane pijn van het moment regeert. En zonder vergeving wordt die pijn omgezet in het lange geheugen van alledag en je gaat er steeds meer zaken bij betrekken. En zo blijft de pijn eindeloos hangen en voelt het steeds erger en akeliger. De pijn rot zo in je weg, terwijl het eigenlijk niet meer gaat om de inhoudelijke gebeurtenis; de waarlijke herinnering is er vaak al niet eens meer. Dat rottingsproces geeft alleen maar meer pijn, meer onmacht, verbittering en wraakgevoelens. Sturen op pijn neemt op die wijze je mogelijkheden om te relativeren en dus ook om weer verder te kunnen gaan op gezonde, vrolijke wijze. En zo loopt je leven in letterlijke en figuurlijke zin dood.
Jezus roept de zijnen op tot vergeving
Vandaar ook dat Jezus zijn leerlingen onderwijst om je naasten te vergeven. Om te beginnen al meteen in samenhang met het ‘Onze Vader’ in Mattheüs 6:14 waar hij stelt ‘als jullie de mensen vergeven die jullie iets verkeerds doen, zal ook de hemelse Vader jullie vergeven. Zo niet: dan vergeeft hij jullie ook niet!’. In Mattheüs 18:21 zegt Jezus zelfs dat je ’70 x 7 maal moet vergeven en altijd de basis moet zijn’. Ter nuancering zegt Jezus ook in Johannes 20:22-23 ‘dat een met de Geest toegeruste Christenen als hij iemand niet vergeeft God die persoon ook niet zal vergeven’.
In 2Corinthiers2:10 stelt Paulus bovendien dat je bij niet geven van vergeving je de duivel alle kans geeft om je leven en die van anderen te vergallen. Om dat te voorkomen, is leren vergeven dus ook belangrijk.
In Colossenzen 3:12-15 staat daarom ook dat je verdraagzaam moet zijn, vol geduld en vol medelijden; en spoort dus aan tot elkaar vergeven zoals Jezus vergeeft. En zoals God ons allen vergeeft via Jezus. Met vergeving ben je met de liefde die tot een volmaakte eenheid in Christus en in Geest leidt. Zo is er vrede in je hart.
Natuurlijk is het niet de bedoeling om heel makkelijk en lichtvaardig diefstal, genocide, moord, oorlog, terrorisme en verkrachting te laten passeren en zomaar te vergeven. Dat zou tot een verkeerd voorbeeld zijn en wellicht leiden tot nog hevigere excessen! Bovendien heeft iedereen tijd voor rouwen nodig ter verwerking en helen van wonden. En bij erge misdaden zal er wellicht nog een rechtszaak en straf moeten volgen. Dat alles heeft tijd nodig. Toch is er tijdens en na deze tijd komen tot uiteindelijke vergeving echt nodig.
Vergeving moet getoond worden
Op enig moment en het liefst zo snel als redelijk mogelijk is het dus belangrijk om het vergeven kenbaar te maken aan de ander, maar zeker ook voor jezelf! Zodat je verder kan met je leven op een geestelijk en lichamelijk gezonde wijze. Zonder de ander te laten weten dat je hem of haar vergeeft en een streep onder het verleden wilt zetten, blijft de angel bestaan. Dus vergeving ‘eenzijdig voor jezelf houden’ helpt niet en is feitelijk geen vergeving. Toch hoef je niet letterlijk uit te spreken ‘ik vergeef je’. Gewoonweg in vriendelijkheid en gemeend de relatie weer oppakken is vaak al voldoende. Het wordt doorgaans begrepen als vergeving; vergeving die soms later alsnog wordt uitgesproken als de relatie geheel genormaliseerd is.
Vergeven & vergeten
Belangrijk is dat je met de vergeving ook echt de pijn en andere nare gevoelens vergeet. Anders kan je de vergeving wel hebben uitgesproken en nagestreefd, maar groeit de wrokkige boosheid, bitterheid en onmacht toch weer in je. Dan krijg je op enig moment toch weer onmin en vaak zelfs mogelijk met mensen die niets te maken hebben met degene met wie je onmin ervaart. Je gaat sociaal, lichamelijk en geestelijk nog steeds kapot. Vergeven en vergeten is dus heel belangrijk!
Hoe kan je vergeving ‘overbrengen’?
Omdat vergeven in deze huidige wereld en samenleving zo ongebruikelijk is en daarom nog moeilijker wil ik toch een aantal voorbeelden geven van hoe je vergeving kan overbrengen aan de ander:
- Je kan het ‘direct doen’: gewoon zeggen dat je iemand vergeeft en dat je verder wilt met die persoon;
- Je kan het ‘indirect doen’: gewoon door weer met iemand te praten, weer met iemand om te gaan of te groeten;
- Je kan afzien van strafvervolging door af te zien van aangifte tegen een persoon of de gang naar de rechtbank af te breken;
- Je kan een ontmoeting op neutraal terrein plannen om elkaar te ontmoeten om te praten, waarbij je snel en gemeend laat weten te vergeven en vergeten en verder te willen met de relatie of contact.
En dan verder...
Hoe fijn de ontlading van vergeving ook kan en zal zijn: het leidt soms niet tot een hernieuwde relatie. Daarom hoef je zeker niet weer boos te worden of gegeven vergeving in te trekken. Zeker niet! De tijd van onmin kan je toch al van elkaar vervreemd hebben. Ieder ging z’n eigen weg en dat is prima. Leven en laten leven. Dus neem er geen aanstoot aan als er verder hooguit incidenteel contact ontstaat; of zelfs geen enkel contact. Contact hebben of tot een hernieuwde relatie komen is geen voorwaarde voor vergeving!!
Als er wel hernieuwd contact ontstaat of zelfs een relatie volgt, doe dat dan langzaam aan, maar ga er wel voor. Maak het jezelf en de ander niet moeilijk. Geef elkaar ook voldoende tijd en ruimte om tot compleet emotioneel en geestelijk herstel te kunnen komen. Werk samen aan het maken van nieuwe herinneringen en zo aan een nieuwe toekomst samen.
Vergeving, Genade & dagelijks gebed
Vergeving en Genade willen we zelf ook graag. En dus is ons dagelijks gebed daarop gericht bijvoorbeeld via het “Onze Vader” te bidden, maar ook gewoonweg in persoonlijk gebed waarom je vergeving vraagt voor begane misstappen tegen God, Gebod en de naasten.
Het “Onze Vader” (Mattheus 6:9-13)
“Onze Vader die in de hemelen zijt,
uw naam worde geheiligd;
uw Koninkrijk kome; uw wil geschiede,
gelijk in de hemel alzo ook op de aarde.
Geef ons heden ons dagelijks brood;
en vergeef ons onze schulden,
gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren;
en leid ons niet in verzoeking,
maar verlos ons van de boze” *.
Om af te sluiten met: “Ik vraag U dit in Jezus naam, amen”.
*De rest van het Onze Vader is niet wat Jezus onderwijst, maar wat later door kerkelijke werknemers/theologen is toegevoegd. Het is dus feitelijk een vervalsing en antichristelijk wat feitelijk ‘in de plaats van Christus’ gaan staan betekent! Hier worden Jezus woorden in de mond gelegd die hij niet sprak!
Wat we voor onszelf graag willen: zullen we dat een ander onthouden?! Jezus geeft daarop dus een duidelijk antwoord in Mattheüs 6:14 en Mattheüs 18:21. Hij stelt dat wie niet vergeeft ook niet vergeven wordt door God. En nog meer dat je ‘70x7 maal dient te vergeven’. Toch is het belangrijkste dat de mogelijkheid tot vergeving van anderen bij voorbaat al in je hart leeft als je Christen wordt of bent. Echter: er zijn zaken die zo zwaar ingaan tegen God, Jezus, Geboden en Christenen dat de vergeving ervan alleen bij God kan liggen. Dan kan je altijd nog wel voor die personen of zaken bidden en ze bij God brengen. En gek genoeg zit zelfs in dat gebed dan weer een vorm van vergeving...
Lees over Bidden op Bijbelse wijze